afscheid speciale school en Jhalana
Blijf op de hoogte en volg Willemien
07 April 2015 | India, Jaipur
Vanmorgen kwamen we bij de dagbesteding/ speciale school aan en het was er een drukte van jewelste. Een hele club studenten van een of andere college waren er al druk met de kids bezig. We werden ook redelijk genegeerd zeg maar. Zo ook mijn vliegenmeisje, die wel steeds om aandacht vroeg, maar niemand die het opmerkte. Dus afgesloten zoals ik er begonnen ben met alleen aandacht voor haar. Van het schilderwerk heb ik geen foto's gemaakt want het was om te huilen, zo vreselijk half werk. Heb er wel iets over gezegd maar het zou allemaal nog goed komen.....ja ja.
Samen met Shuchi en mijn meisje toch nog wel even kunnen genieten van het moment. Zou er nog een paar dingen voor aanschaffen maar dat laat ik achterwege. Van begin af was mijn inbreng niet helemaal wenselijk geloof ik, hun passieve leventje een beetje verstoord, dus dan verder ook niks extra. Daarnaast gaan ze heel erg slordig om met spullen die ze krijgen dus zonde van het geld. Jammer wel voor de kids maar goed, die hebben er ook niks aan als alles verpieterd of wordt weg gemoffeld. Mijn meisje zal ik erg missen en ze maakte duidelijk dat ze me ook gaat missen. Ze kan alleen ja en nee zeggen en met wat gebaren iets duidelijk maken. Ze snapt wel alles wat je tegen haar zegt maar je moet haar wel zien.
Daarna naar Jhalana, de meiden van de haakgroep. Die hadden al hun omslagdoeken en bankgegevens bij, hahah, en ook een en ander geregeld voor mijn laatste dag. Zo werd ik weer gestipt op mijn voorhoofd, kreeg weer een bloemenkrans om en er werd gestrooid met rozenblaadjes. Dat is wel even wat anders. Ze hadden ook nog een cadeautje; een zonnebril en een heerlijke kitschring, helemaal geweldig. Dan nog een prachtige taartje met een leuke variant van mijn naam.
Jammer dat ik ze amper kan verstaan maar met een beetje tolk erbij zijn we er toch aardig opgeschoten. Zal ze erg missen maar blijf ze hopelijk wel helpen met hun haak en naaiwerk. Intentie is er in ieder geval wel.
Zometeen een etentje en dan koffer pakken en slapen. Morgen weer stilletjes aan naar huis toe, waar ik ook wel naar verlang.
Het was een hele bijzondere ervaring, ben heel erg blij dat ik het gedaan heb. Zal het echter nooit meer alleen doen.
Ben erg gaan houden van alle mensen die de hulp nodig hadden, dat waren wel mijn hoogtepunten. Hopelijk blijft het hangen als ik thuis ben, dat gevoel wat ze me hebben gegeven, zowel de kids als de vrouwen.
Samen met Shuchi en mijn meisje toch nog wel even kunnen genieten van het moment. Zou er nog een paar dingen voor aanschaffen maar dat laat ik achterwege. Van begin af was mijn inbreng niet helemaal wenselijk geloof ik, hun passieve leventje een beetje verstoord, dus dan verder ook niks extra. Daarnaast gaan ze heel erg slordig om met spullen die ze krijgen dus zonde van het geld. Jammer wel voor de kids maar goed, die hebben er ook niks aan als alles verpieterd of wordt weg gemoffeld. Mijn meisje zal ik erg missen en ze maakte duidelijk dat ze me ook gaat missen. Ze kan alleen ja en nee zeggen en met wat gebaren iets duidelijk maken. Ze snapt wel alles wat je tegen haar zegt maar je moet haar wel zien.
Daarna naar Jhalana, de meiden van de haakgroep. Die hadden al hun omslagdoeken en bankgegevens bij, hahah, en ook een en ander geregeld voor mijn laatste dag. Zo werd ik weer gestipt op mijn voorhoofd, kreeg weer een bloemenkrans om en er werd gestrooid met rozenblaadjes. Dat is wel even wat anders. Ze hadden ook nog een cadeautje; een zonnebril en een heerlijke kitschring, helemaal geweldig. Dan nog een prachtige taartje met een leuke variant van mijn naam.
Jammer dat ik ze amper kan verstaan maar met een beetje tolk erbij zijn we er toch aardig opgeschoten. Zal ze erg missen maar blijf ze hopelijk wel helpen met hun haak en naaiwerk. Intentie is er in ieder geval wel.
Zometeen een etentje en dan koffer pakken en slapen. Morgen weer stilletjes aan naar huis toe, waar ik ook wel naar verlang.
Het was een hele bijzondere ervaring, ben heel erg blij dat ik het gedaan heb. Zal het echter nooit meer alleen doen.
Ben erg gaan houden van alle mensen die de hulp nodig hadden, dat waren wel mijn hoogtepunten. Hopelijk blijft het hangen als ik thuis ben, dat gevoel wat ze me hebben gegeven, zowel de kids als de vrouwen.
-
07 April 2015 - 12:30
Jolanda:
Ha Willemien,
Jammer dat ze op de speciale school geen aandacht voor je hadden. Behalve vliegenmeisje, en zij maakte alles goed voor je op die plek...
Kon je haar maar meenemen....
Leuk dat de vrouwen in Jhalana wel zo hun best deden voor je..
Je grootste gemis is geweest dat je behalve Shuchi niemand ter plekke had om je ervaringen mee te delen...
Hier staat ons opvangteam paraat :-)
Fijne terugreis morgen en tot snel..
-
07 April 2015 - 17:59
Wendy:
Ik heb zoveel te vragen etc, ben blij dat t goed gegaan is en veilig terug naar Nederland, en je mag trots zijn dat je dit in je eentje heb gedaan, hopelijk tot snel
-
07 April 2015 - 18:19
Conny:
Hallo lieverd
Wat een teleurstelling weer en dan doe je zo goed je best jammer hoor en ik snap dat je niet meer alleen daar naar toe gaat ik vindt het erg knap en moedig dat je dat hebt gedaan.
Ik wens je een heeeeeel goede vlucht en tot snel .
dikke knuffel van mij Conny -
07 April 2015 - 18:36
An En Petra:
Tja weer bijzonder.
Wij wensen je een heel goeie terug reis en hopen je gauw weer te zien
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
